Dag 3: Uitnodigingen voor de Romakids!
Door: Marieke
Blijf op de hoogte en volg SVS1X
28 Juni 2015 | Roemenië, Daneş
Vandaag gaan we dus echt de Roma- (of zigeuner)buurt in! Ik ben enthousiast en heb zin om de kinderen uit te nodigen voor het kamp.
De belangrijkste onderdelen van vandaag zijn: Verhuizen naar het gebouw voor onze groep, kinderen uitnodigen voor het kamp en een definitief programmaschema maken.
Na het ontbijt, gaan we de deur uit voor de korte 'verhuizing'. Een fel licht overvalt mij: De zon schijnt eindelijk! Na 2 dagen regen is dit meer dan welkom.
Onze nieuwe verblijfslocatie is in het gebouw direct naast het huis van Liviu en Elena. Voordat we naar binnen gaan, maken we nog even contact met de vorige 'bewoners': enkele mannen uit Nederland. Het gebouw is volgens hen 'schoon', oftewel 'mannenschoon'. Netjes opgeruimd, maar een schoonmaakbeurt was nog nodig voordat wij ons als dames hier thuis konden voelen. Het huis is goed voorzien: woonkamer, keuken, 2 badkamers, 3 slaapkamers en 1 slaapzolder. Na kort overleg nemen we onze intrek.
's Middags gaan we met de haren in een staart en gewapend met uitnodigingskaartjes op stap. Liviu brengt ons naar de Romabuurt. Hij legt aan de kids uit wat er op de kaartjes staat. Hoe verder we de buurt in lopen, hoe meer kinderen toestromen. Het nieuws wordt verspreid en de kaartjes worden door de kinderen verzameld. Tegelijkertijd: Hoe verder we de buurt in lopen, hoe slechter de omstandigheden zijn. Van stenen huizen, naar houten huisjes, naar enkele tenten. De weg is geen weg meer en een modderpad leidt ons voort. Op een gegeven moment steken we een geul over om onze weg terug te vervolgen. Een meisje staat met (waarschijnlijk) haar kind en een jongen bij hun huis. In huis is geen vloer, alleen zand. We lopen verder en de huizen worden beter. Kinderen om ons heen lopen mee, willen highfives en trekken met een blij gezicht onze aandacht. Het is zo vreemd dat een kind van 5 met blote voeten in de modder kan glimlachen en zo vrolijk lijkt...
Op weg naar ons verblijf vraagt Sanne aan Liviu wat de littekens op de armen en gezichten van kinderen zijn. Een oorzaak zou kunnen zijn dat het per ongeluk is. Maar een nare realiteit overvalt mij wanneer Liviu vertelt dat Roma-ouders hun kinderen met opzet verminken. Zodat ze goed zijn. Om te bedelen. LETTERLIJK getekend voor het leven...
óf gebrand...
We lopen verder naar het verblijf. Daar gaan we verder met voorbereidingen treffen. Daarna genieten we van de heerlijke avondmaaltijd.
Wat een verschillen... Het dringt nog niet echt tot mij door.
De belangrijkste onderdelen van vandaag zijn: Verhuizen naar het gebouw voor onze groep, kinderen uitnodigen voor het kamp en een definitief programmaschema maken.
Na het ontbijt, gaan we de deur uit voor de korte 'verhuizing'. Een fel licht overvalt mij: De zon schijnt eindelijk! Na 2 dagen regen is dit meer dan welkom.
Onze nieuwe verblijfslocatie is in het gebouw direct naast het huis van Liviu en Elena. Voordat we naar binnen gaan, maken we nog even contact met de vorige 'bewoners': enkele mannen uit Nederland. Het gebouw is volgens hen 'schoon', oftewel 'mannenschoon'. Netjes opgeruimd, maar een schoonmaakbeurt was nog nodig voordat wij ons als dames hier thuis konden voelen. Het huis is goed voorzien: woonkamer, keuken, 2 badkamers, 3 slaapkamers en 1 slaapzolder. Na kort overleg nemen we onze intrek.
's Middags gaan we met de haren in een staart en gewapend met uitnodigingskaartjes op stap. Liviu brengt ons naar de Romabuurt. Hij legt aan de kids uit wat er op de kaartjes staat. Hoe verder we de buurt in lopen, hoe meer kinderen toestromen. Het nieuws wordt verspreid en de kaartjes worden door de kinderen verzameld. Tegelijkertijd: Hoe verder we de buurt in lopen, hoe slechter de omstandigheden zijn. Van stenen huizen, naar houten huisjes, naar enkele tenten. De weg is geen weg meer en een modderpad leidt ons voort. Op een gegeven moment steken we een geul over om onze weg terug te vervolgen. Een meisje staat met (waarschijnlijk) haar kind en een jongen bij hun huis. In huis is geen vloer, alleen zand. We lopen verder en de huizen worden beter. Kinderen om ons heen lopen mee, willen highfives en trekken met een blij gezicht onze aandacht. Het is zo vreemd dat een kind van 5 met blote voeten in de modder kan glimlachen en zo vrolijk lijkt...
Op weg naar ons verblijf vraagt Sanne aan Liviu wat de littekens op de armen en gezichten van kinderen zijn. Een oorzaak zou kunnen zijn dat het per ongeluk is. Maar een nare realiteit overvalt mij wanneer Liviu vertelt dat Roma-ouders hun kinderen met opzet verminken. Zodat ze goed zijn. Om te bedelen. LETTERLIJK getekend voor het leven...
óf gebrand...
We lopen verder naar het verblijf. Daar gaan we verder met voorbereidingen treffen. Daarna genieten we van de heerlijke avondmaaltijd.
Wat een verschillen... Het dringt nog niet echt tot mij door.
-
28 Juni 2015 - 23:40
Cobie Wellink :
Wat geweldig wat jullie daar doen. Wens jullie heel veel succes -
29 Juni 2015 - 12:49
Cobie Wellink:
Wat geweldig wat jullie daar doen wens jullie veel succes. Mandy met het koffer is het goed zo ik hoef geen ander koffer want ik gebruikte hem toch niet want hij is veel te groot voor mij en ik heb hem gekregen en ik heb zelf al twee kleine koffers heb dus geen nieuwe nodig. Groetjes en veel liefs oma Cobie. -
29 Juni 2015 - 21:13
Papa En Mama Mul:
Wat fijn om jullie op deze manier te kunnen volgen.
We kunnen ons goed voorstellen dat er veel op jullie af komt.
Vooral ook het grote verschil tussen arm en rijk en hoe daar mee om gegaan word.
We hopen dat jullie veel kinderen mogen bereiken en dat ze op die manier echt gewoon even kind mogen zijn.
Kristel, een dikke knuffel van ons en de groetjes voor iedereen.
Papa en Mama -
29 Juni 2015 - 21:56
Pa En Ma Scholten:
Wat komt er nu al veel op jullie af... En jullie zijn nog maar net begonnen! We wensen jullie een hele goede tijd, samen met de kinderen en ook samen met elkaar! Mayke: dikke kus van ons en groetjes aan jullie allemaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
